Oef (zucht van verlichting)
door buikberg
Wat hebben we weer geleerd? Rekenen op de voorspellingen van Frank en Sabine: niet doen! Hooien als je zowel drukke weekend- als weekavondagenda’s hebt: niet doen! Een driehoeksrelatie met de keerder en de perser: niet doen! Hooi binnenhalen als de koeien nog op de wei lopen: niet doen! In het pikkedonker met de auto en remorque door de wei cruisen: niet doen!
Maar bon, eind goed al goed. En 79 balen, dat is toch wel het dubbele van wat we geschat hadden, dus onze beestjes zullen zeker geen honger hebben deze winter.
Het echte verhaal: zaterdagmiddag en -avond familiefeest dus geen tijd om het hooi te laten persen. Wel mooi weer, dat wel. Zondag: regen in de namiddag dus ook weer niet het moment maar dat hadden ze bij de pers fout begrepen. Maandag: een beetje slechte communicatie maakte dat er in de vroege avond onverwachts een keerder én een pers voor de deur stonden, terwijl Willem eigenlijk iemand van het station moest halen en we die avond zeker ergens naar toe moesten… Afspraak afgezegd, een groot stuk te voet gewandeld, en de eerste fikse regen net toen de pers de wei verliet. Dan maar in het donker en soms in de regen de meeste balen binnen gehaald. Met als gevolg dat we het uitstekend betonpaaltje van 10cm niet meer vonden en dit onder de voorwielas belandde. De koeien, al lang geen schrik meer van draaiende motoren, wilden de balen hooi liever terug in de wei en waren dus bezig met de remorque weer uit te laden en de auto van zeer dichtbij te bestuderen, terwijl wij een poging deden om de wielas weer aan de juiste kant van het betonpaaltje te krijgen (leve het daktimmerafval en de krik). En dat alles met een nieuwsgierige maar toch-niet-helemaal-ongevaarlijke stier achter uw rug, een zaklamp en af en toe wat autoverlichting. Niet zo goed voor de zenuwstress, maar ja. En fotootjes nemen, daar hebben we al helemaal niet aan gedacht…
Buikberg 
En volgens mij is er daar ook nog ergens een buik die het verplaatsen van wielassen enzo niet bepaald makkelijker moet hebben gemaakt…:-) Wat een avontuur zeg; blij voor jullie dat het binnen is!
Tja, gelukkig is er ook nog een man in huis ;-). Op dat moment bleef mijn bijdrage beperkt tot van op de passagierszetel uitkijken waar onze stier juist uithing, en wegens ons ongeduld dan toch maar brood gaan halen om onze koetjes hun aandacht van de auto af te leiden ;-). En toen was de klus in 2 minuten geklaard :-).
En is Willem daar compleet zen bij gebleven? Ik geef grif toe dat ik zelf in dezelfde situatie gigantisch veel gegodverd en gesakkerd zou hebben. Om er achteraf dan goed mee te lachen. 🙂
En als jullie hooibaaltjes te veel hebben, altijd geïnteresseerd om er over te kopen hé 😉
Hij werd even heel bleek toen ik hem erop wees dat hij in plaats van tussen de paaltjes er toch wel net over gereden was ;-). Maar bij ons gaat het meestal zo: hoe meer in paniek de ene, hoe meer zen de andere. En ik moet eerlijk toegeven dat ik het was die het allemaal even niet meer zag zitten, ik zal het maar op de hormonen steken ;-).
Hooibalen te veel: we gaan eerst eens moeten testen hoeveel ze nu eigenlijk gaan verorberen op een winterse dag, als we er dan te veel hebben geen probleem. Hoewel we er vorig jaar ook veel verkocht hebben met het idee dat we er zeker genoeg hadden, maar uiteindelijk hebben we toch ferm moeten rantsoeneren naar het einde van de lente toe. Dus dat zouden we dit jaar graag voorkomen, om de gebruikelijke uitbreek-escapades te vermijden…