Boodschap voor de heer/mevrouw woelmuis

door buikberg

Beste mijnheer of mevrouw woelmuis,

voor het tweede jaar op rij mag u een stukje van onze moestuin kraken, want het is immers gratis en voor niks dat we u daar laten wonen. Wij doen dat gaarne, want wij werken graag mee aan de biodiversiteit. Natuurlijke tuinen enzo, niet te strak geknipt en gemaaid, ge kent dat wel.  Maar, blijkbaar hebben we vorig jaar toch niet zo’n goede afspraken gemaakt omtrent uw verblijf op onze eigendom. Want nu bent u weer begonnen met onze warmoes van onderuit af te vreten (blijkbaar lust u enkel de wortel, een beetje zindelijk…), idem voor de jonge worteltjes. Maar daarbij vergeet u dat als u de wortel opvreet, ook de rest boven de grond voor ons verloren gaat. Ook in de erwtjes treffen we u ’s avonds, zelfs als het nog licht is, onder luiddruchtig gevroet en gesmak aan. Maar dat is niet zo erg want die zijn toch al verdroogd. Naar we vorig jaar hebben kunnen bemerken lust u ook zeer graag het inwendige van knolselders, venkelwortels, en zullen de kolen uw vraatzucht misschien ook niet overleven. Ja, u hebt wel bijzonder veel honger om zo’n klein beestje te zijn.

Maar we willen u dus wijzen op een probleem, en zouden willen vragen om niet alleen aan uw eigen maag maar ook aan die van ons te denken. Want wat u opvreet, kunnen wij niet meer opeten. En we hebben nu een babymaag die op tijd en stond gevuld moet worden met gezonde groensels, anders volgt er een bleitconcert (en dat wil u niet meemaken, nee, echt niet). We steken daar ook veel vrije tijd en spierkracht in, om onze moestuin aan te planten en toch ook een beetje te onderhouden. Niet gemakkelijk om keuzes te maken, want onze vrije tijd is schaars en er moet nog wel meer gebeuren dan enkel groentjes zaaien, planten en oogsten. We kunnen zelfs het onkruid niet te baas.

En daarom wilden we u om een gunst vragen. Of niet echt een gunst, meer een niet meer dan correcte afspraak. U mag gerust in onze moestuin blijven wonen en alles ondergraven, maar zou u dan alstublieft zich aan het onkruid te goed willen doen in plaats van aan onze groentes? We vragen het zeer beleefd, want we weten uit de ervaring van vorig jaar dat u met geen stokken weg te krijgen bent (geen rammelende blikjes op metalen staven, geen muizevallen met allerlei zoetige lekkerheid, geen kaas, en zelfs geen vergif speciaal voor uw soort bestemd). Van het onkruid is er meer dan genoeg – brandnetelwortels moeten toch bijzonder lekker zijn om op te knagen? – en wij lusten dat niet zo graag. Ook een beetje zindelijk ja. Maar voor u kan dat toch niet echt een probleem zijn. Eerlijk delen, daar zijn wij ook wel van, en vermits u bij ons te gast bent zouden we dat ook graag van u zien. Afgesproken?

Met veel welachting en vriendelijke zomerse groeten,

familie Buikberg