We zijn terug

door buikberg

… en het was gezellig.
We trokken dit jaar eindelijk naar Zuid-Engeland. Oorspronkelijk hadden we de streek van het ‘New Forest’ voor ogen, maar een foute gok (de kustroute die ons lekker rustig leek om te rijden bleek veel te traag vooruit te gaan, waardoor we op de planning een uur verloren), zijn we uiteindelijk gestrand in de ‘South Downs’. En dat was geen slechte gok :-).

Het lot was ons goed gezind, we vonden een fijne ecologische camping bij een ‘Duurzaamheidscentrum’, in een heel mooi kader: met groot bos, composttoilet, strobalenhuis-douches, water verwarmd door de zon, veel ambachtelijk houtwerk, permacultuur-moestuin, een ecologische jeugdherberg en een ‘natuurlijke begraafplaats’ midden in het bos (waar je als aandenken aan een overledene ook een vogelhuisje kon sponsoren, met naamplaatje).

Het ‘houten huis’ in het bos, waar oa. trouwrecepties, optredens en ‘duurzaamheidsklasjes’ doorgaan. Linde was er gek van, ze heeft er zelfs een middagdut willen doen maar dat is toch niet gelukt ;-). Haar slaapritueel van de laatste avond hebben we er wel gezellig gedaan.

Alleen jammer dat de camping ook veel ‘groepen vrienden/families die lekker kwamen bbq’en/kampvuren tot in de latere uurtjes met drukke kinderen’ aantrok – gelukkig was de bezetting buiten vrijdag en zaterdag veel rustiger. Engelsen blijken heel erg ‘weekend-kampeerders’ te zijn. En Nederlanders hebben we daar in de streek raar maar waar niet eens gezien – enkel één Vlaamse familie in een leuk Bokrijk-achtig park. Waar heel wat ambachtslui ‘zoals vroeger’ aan het werk waren (de smid, de molenaar), waar meneer Buikberg honderd foto’s trok met veel inspiratie voor houtwerk en gereedschap, waar we een ‘moderne’ hoefsmid moeilijke boerenpaarden zagen beslaan, en waar gelukkig ook heel leuke activiteiten voor kinderen waren. Linde toonde direct dat ze al het een en ander van bouwen en verbouwen kent ;-).

Heel mooie streek ook, ferm heuvelachtig, afwisselend bos, (enorme) akkers en weides, veel schapen, en een bouwkundig erfgoed dat door de mensen met veel zin voor authenticiteit bewaard lijkt te worden. Lekkere restaurantjes ook, en leuke boerenmarkten :-). En toegankelijke tuinen, maar meer naar ‘oud model’ zoals we in het openluchtmuseum zagen, de cottage-tuinen zeg maar.

Ook al was het kort, wij hebben genoten. De lege plek die we achterlaten zal weer vervagen, maar wij zullen dit reisje niet vergeten.